ζαλάδα

αθέατος απ’ όλους την κοπάνησα
απ’ τα συνέδρια και τις συσκέψεις
τη μυρωδιά ζεστού ψωμιού αναζητώντας
από το φούρνο σου
ξεκίνησα για τα άχραντα μυστήρια με ένα βιβλίο σουρεαλιστών 
κι έχω χάσει το δρόμο
τι ζαλάδα είν’ αυτή
δημοψηφίσματα, εξεγέρσεις, συνθηκολογήσεις, λογαριασμοί, ενοίκια, κοινόχρηστα, αγγελίες, ψυχαναλυτές
βγαίνω σε μια λεωφόρο που οδηγεί σε κάτεργα
κατεργαραίοι όλων των ειδών
πιλατεύουν την ποίηση
θα τη λερώσουν με τα χέρια τους αχρείοι – θα την εκφυλίσουν σε χαιρετούρες
θα τη θαυμάσουν και θα τη βάλουν να δουλεύει για ιδρύματα
σμπαράλια τα νεύρα μου, άγχος για τους αιώνες που ξοδεύονται πίσω μου
εμείς, εμείς, εμείς,
άλλοι μιλούν με μανιφέστα, άλλοι με ακατανόητα σχήματα
κι όλοι χορεύουμε σε έναν ρυθμό μεσημεριού χωρίς απόγευμα
σε ένα ρυθμό νύχτας αξημέρωτης
ο έρωτας ήταν εκεί πριν λίγο, τώρα δεν είναι
στη θέση του ένα χάρτινο παιχνίδι
με τις λέξεις που μας λείπουν