Αφιέρωση

Εκανε ένα παιδί στα τριάντα και κάτι, το μεγαλώνει μόνη, κι είναι η ηρωίδα αυτού του ποστ. Όχι μόνο γιατί μας αρέσουν οι γυναίκες που κατακτούν την ελευθερία τους σε όλες τις περιστάσεις, όχι μόνο γιατί μας αρέσουν οι γυναίκες που μπαίνουν άφοβα στη ζωή και στις αυταπάτες που γεννά, όχι μόνο γιατί μας αρέσουν οι γυναίκες που έχουν χάρη, χιούμορ και χαρακτήρα στα εύκολα και στα δύσκολα, όχι μόνο γιατί μας αρέσουν οι γυναίκες που μπορεί να προέρχονται από τη μεσαία τάξη αλλά δε γουστάρουν καθόλου να είναι  middle-class, όχι μόνο.

Είναι η ηρωίδα αυτού του ποστ, γιατί την έχω συναντήσει, με άλλο όνομα και άλλα ρούχα, ξανά. Την έχω συναντήσει πιο παλιά και τώρα πάλι, σε νέο περιβάλλον, άρα είναι ένας τύπος ανθρώπου που υπάρχει, ένας καινούργιος άνθρωπος που έχει εμφανιστεί στην κοινωνική ζωή. Και την ξεχωρίζω με όλα της τα ονόματα, από τη μάζα των γυναικών κάποιας ευαισθησίας, γιατί η στάση της δεν γίνεται ποτέ πολύ φανερή. Δεν έχει καν μπει στη διαδικασία να ονομάσει τον εαυτό της τυχερό ή άτυχο. Έχει κάνει μεγάλα βήματα και μεγάλες στροφές στη ζωή της κι έπαιρνε πάντα την κρίσιμη στιγμή

το τιμόνι στα χέρια της.