Κυριακή

Στη Μαρία και το Στράτο

Γυρίζει αξημέρωτα.
Το κλειδί στην τσέπη του κρύβεται.
Κάτι τον βαραίνει καθώς γδύνεται.
Σπαράζει ο χρόνος τα κορμιά χωρίς τον έρωτα.

Είναι κουρασμένος.
Από τη βόλτα που δεν έχει τελειωμό.
Έχει τη νύχτα κρεμασμένη στο λαιμό.
Απόψε ο κόσμος είναι πάλι λυπημένος.

Καμία απάντηση.
Το πρώτο φως της μέρας θα του το θυμίσει.
Δε θα μπορέσει η Κυριακή να περπατήσει.
Ικρίωμα η ματαιωμένη του συνάντηση.

Θα ξημερώσει.
Άλλη μια μέρα τυλιγμένη μες στη σκόνη.
Τα ρούχα ένοχα απλωμένα στο μπαλκόνι.
Δεν έχει θάρρος την αλήθεια να απλώσει.

Ψέματα, όλο ψέματα.
Λέξεις το νόημα κυνηγώντας στα πατώματα,
Δύτες πνιγμένοι σε μια θάλασσα ελαττώματα, αχ
Τα παιδιά της πεθυμιάς που βούτηξαν στα αίματα.